Έρχεται σιγά σιγά το πλήρωμα του χρόνου να θυμηθούμε ξανά την αλφαβήτα! Κάποιοι το λεν αφανισμό, καταπίεση, οπισθοδρόμηση, οικονομική κρίση και άλλα κουφά...θου Κύριε ου γαρ οίδασι τι ποιούσι! Ε λοιπόν όχι αγαπητοί μου αρνούμαι να ψηφίσω δυστυχία τεχνηέντως φτιαγμένη, είμαι ένα βήμα μπροστά σας όπως πάντα! Πάντα δινόμουν εξ ολοκλήρου, πάντα έβαζα το συναίσθημά μου πρώτο, πάντα είχα χρόνο να ακούσω τον άλλο! Και όχι κύριοι, αγώνας δεν είναι το δίκιο του εργάτη, γιατί απλά δεν υπήρχε ποτέ στη συνείδησή μου αγώνας, ούτε ποτέ θεώρησα ότι έπρεπε κάπου να αποδείξω ότι έχω δίκιο, αλλά ούτε ποτέ μου υπήρξα εργάτης κανενός παρά μόνο υπηρέτης της ψυχής μου, της καθαρής και αδούλωτης! Όλα τα υπόλοιπα θεωρώ ότι είναι τεχνικές εξευτελισμού της ουσίας μας σαν άνθρωποι και μέθοδοι χαμερπούς κέρδους και όποιος ψαρώσει ψάρωσε! Δε πεινάω μεν, αλλά δε θα γίνω και τιμητής όσων είναι πλουσιότεροι από εμένα, μακάρι να τα έχουν αλλά και να τα χαίρονται όπως τα χαίρομαι εγώ! Εμένα το είναι μου μεγαλώνει όταν ακούω ένα τραγούδι, όταν δέχομαι ένα χάδι, όταν με κοιτούν στα μάτια...
"Χωρίς ψωμί και δίχως καρυοφύλλι
μονάχος θα μιλήσεις στο Θεό
Μια Κυριακή ξημέρωμα Βαγιών
Εσύ φωτιά κι ο κόσμος το φιτίλι.."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου