Είμαι ένας από τους αναγνώστες σου και εν πολλοίς συμπορευόμενος με αυτά που πρεσβεύεις. Επίσης είμαι ένας από τους πολλούς Έλληνες που αρκούμαι στην ανάπτυξη μιας έγγραφης ή προφορικής παραφιλολογίας περί των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα στη παρούσα συγκυρία, βολεμένος στη καρέκλα ενός γραφείου ή τρώγοντας και πίνοντας κανένα κρασί μαζί με κάτι όμοιούς μου που τους αρέσει να αυνανίζονται με τα ευφυολογήματά τους. Φίλε μου τελικά με λύπη διαπιστώνω ότι, ακόμα και όσοι από εμάς μπορούμε να αρθρώσουμε ένα λόγο συγκροτημένο, τον φυλάμε για τα blog, τις κωλοφυλλάδες που δουλεύουμε ή τις διανοουμενίστικες συζητήσεις μας. Συγκαλύπτουμε έτσι τα ραγιαδισμό μας με το πρόσχημα ότι εμείς δίνουμε τα φώτα της ενημέρωσης ή της άποψής μας και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι αισθανόμαστε πως χαράζουμε και δρόμους...
Καλέ μου φίλε νιώθω βαθιά ανησυχία γι αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, αλλά απ΄την άλλη, όσο δε κατεβαίνω στο δρόμο, όσο συνεχίζω να συζητώ και να εκφράζω άποψη, όσο αρκούμαι στο να κρίνω, όσο φλερτάρω με τη τέχνη ενώ ο κόσμος καίγεται, τόσο πιο μεγάλη ντροπή θα αισθάνομαι εφεξής και τόσο περισσότερο συνένοχος θα είμαι με τους κρινόμενους. Η γενιά των εξηντάρηδων τα έκανε σκατά και το άλλοθί της ήταν απλά η παραδοχή της ότι τα σκάτωσε, ροκανίζει δε ξεδιάντροπα τη παχυλή της σύνταξη, την ανακατεμένη με τις σάρκες των παιδιών της. Το δικό μας άλλοθι ποιο θα είναι;Τι θα πούμε στα δικά μας τέκνα; Θα τους πούμε ότι χάος παραλάβαμε και ότι δε φταίμε εμείς που ξεπουλήθηκε η χώρα; Διότι, όπως θα σου επιτρέπει οι ευφυΐα σου να καταλάβεις, τη χώρα όσο τη πουλούν οι εκάστοτε κυβερνώντες, άλλο τόσο τη πουλάμε κι εμείς με την απραξία μας (και φυσικά δε θεωρώ πλέον πράξη το να διατυπώνουμε απλά την αγανάκτησή μας). Το λοιπόν λέω προσωπικά να σωπάσω, αυτολογοκρινόμενος, και να επιτρέψω στον εαυτό μου να αναπτύξει ξανά τα όμορφα ιδεολογήματά του, καίγοντας τις φωνητικές του χορδές μέσα απ' το πλήθος μιας μαζικής πορείας τύπου Αιγύπτου με μια μολότοφ στο χέρι. Να με συμπαθάνε οι χλιαροί συνασπισμιακοί και καλλιτεχνοσοσιαλοικολογοαριστερομαμούχαλοι φίλοι μου, αλλά σε μια χώρα όπου η δημοκρατία έχει εκλείψει τα προβλήματα δε μπορούν πλέον να λυθούν ειρηνικά. Και πίστεψέ με αυτά στα λέει ένας φιλήσυχος πολίτης που ποτέ του δε φλέρταρε με τον αναρχικό χώρο, που πάντα ενσάρκωνε το προφίλ ενός μάλλον μετριοπαθούς χαρακτήρα. Απλά θεωρώ ότι αν θέλει η δικιά μας η γενιά να διαφοροποιηθεί ουσιαστικά και να μη καταλήξει παροπλισμένη σε κανένα κουτούκι να τραγουδάει το πόνο της, περιφρονημένη και ξεχασμένη από τα τωρινά μωρά που τότε θα έχουν γίνει οι γενίτσαροι του Στρος Σκαν, πρέπει να αφήσει τη προκάλυψη των πύρινων λόγων της και να κατέβει συνολικά στους δρόμους, σέρνοντας μαζί της και όσους από φόβο ή από δόλο δεν επιθυμήσουν να κατέβουν. Ειδάλλως θα φέρουμε βαριά ιστορική ευθύνη και ας σωπάσουμε δια παντός.
Με εκτίμηση,
Υπογραφή -Σφραγίδα και τα σχετικά
