Συνοικία το όνειρο

Μια φορά και ένα καιρό η Ελλάδα ήταν μια απέραντη παραγκούπολη! Ποιός δε το πιστέυει; Κι όμως αυτή ήταν η ελληνική πραγματικότητα...και αυτή ακριβώς η πραγματικότητα περιγράφεται στην αυθεντική νεορεαλιστική ταινία "συνοικία το όνειρο"! Μια ταινία με εξαίρετους συντελεστές ντυμένη με τη μουσική του Μίκη...Κλασικό έργο για την ταινιοθήκη σας!





http://rapidshare.com/files/326200571/Title_01.part01.rar
http://rapidshare.com/files/326215350/Title_01.part02.rar
http://rapidshare.com/files/326230294/Title_01.part03.rar
http://rapidshare.com/files/326243952/Title_01.part04.rar
http://rapidshare.com/files/326257687/Title_01.part05.rar
http://rapidshare.com/files/326271121/Title_01.part06.rar
http://rapidshare.com/files/326284359/Title_01.part07.rar
http://rapidshare.com/files/326297769/Title_01.part08.rar
http://rapidshare.com/files/326308827/Title_01.part09.rar
http://rapidshare.com/files/326310349/Title_01.part10.rar

...χωρίς άμυνες

...και εκεί που ήμουν ψύχραιμος και προσγειωμένος ακούω στο ραδιόφωνο το πρώτο τραγούδι από τον καινούριο δίσκο των pink martini (ninna nanna). Λύθηκα...άρχισα να κλαίω...και άρχισα πάλι να ταξιδεύω μέσα σε μουσικές παλιές, καινούριες, όλα να ξετυλίγονται όμορφα στο μυαλό μου. Ξεχάστηκα, σκέφτηκα την συναισθηματική μου αποστέωση, τις "κρίσεις λογικής" που με πιάνουν καμιά φορά, νοστάλγησα, έκανα βουτιά προς τα πίσω, θυμήθηκα πρόσωπα, μυρωδιές, αισθήματα και δως του να κλαίω.
Ξέρετε τι θα ζητήσω από τον Αι Βασίλη φέτος; Να μου φέρει πίσω ξανά το τσαμπουκά των δεκαεννιά μου χρόνων. Σας πληροφορώ ότι τότε τη κέρδιζα τη ζωή, τώρα περιμένω να μου τύχει το λαχείο...γιατί φοβάμαι καμιά φορά για χαζά πράγματα. Η απόλυτα υγιής συναίσθηση του εφήμερου δυστυχώς δε συνάδει με την υλική μας ευημερία...κι όποιος δε καταλαβαίνει δε ξέρει που πατά και που πηγαίνει!
Υγιαίνετε και καλή ακρόαση!!!

http://rapidshare.com/files/314877759/tragoudakia.part1.rar
http://rapidshare.com/files/314886963/tragoudakia.part2.rar

...η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι...

ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΜΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ!! Λες να με βρει ξαφνικά την ώρα που κοιμάμαι και να μη καταλάβω τίποτα; Προχτές είπα στο παιδί ενός φίλου που δεν έτρωγε: "Κωστάκη φάε το φαγητό σου γιατί θα φωνάξω την αγάπη!!". Σας πληροφορώ ότι το έγλειψε το πιάτο!!
Γιατί Χαρούλα τα κάνεις αυτά;
Γιατί ραδιοφωνικοί σταθμοί παίζετε κατά κόρον πράγματα που δεν αξίζουν μόνο και μόνο επειδή ανήκουν σε έναν καλλιτέχνη με σοβαρή ιστορία;
Δε λέω ο καθένας μας έχει δικαίωμα στη βλακεία, αλλά οι υπόλοιποι τι φταίνε;
Γιατί ο εξηντάρης "ραπάρει";
Γιατί τόση μιζέρια;
Γιατί προσπαθούμε να ψυχαναλυθούμε μέσα από τη τέχνη; Οι ψυχαναλυτές δηλαδή να μη δουλέψουν;
Τι σημαίνει μαμά "άλλο εμείς, άλλοι εμείς";
Αν εγώ είμαι εγώ κι εσύ είσαι εσύ ποιός είναι ο βλάκας;
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε κάτι να πούμε σε μια εποχή που δε μας λείπει τίποτα (ή γιατί τέλος πάντων δε δίνουμε βήμα και σε αυτούς που τους λείπουν πολλά και όντως κάτι έχουν να πουν);
Δε ξέρω μπερδεύμομαι...

Απλά πίνω...

-Τι κάνεις;
-Πίνω...
-Α! δηλαδή χαζεύεις...
-Όχι πίνω κι ακούω μουσική...και γλυκαίνομαι με τα παρελθόντα και προσδοκώ με λαχτάρα τα μελλούμενα
-Δεν σε επηρρεάζει η κρίση;
-Όχι έχω λεφτά
-Πόσα;
-Περισσότερα από αυτά που μου χρειάζονται...
-Δε μας δίνεις και εμάς ρε μεγάλε;
-Όχι γιατί δε θα σας φτάσουν...
-Μπα και που το ξέρεις;
-Το διαισθάνομαι...
-Ναι αλλά...
-Σώπα κι άκου...
http://rapidshare.com/files/305125536/Sound_1.part1.rar
http://rapidshare.com/files/305130326/Sound_1.part2.rar

Ζωντανοί στο κύτταρο

Κύτταρο: όνομα ουσιαστικό - η βασική μονάδα της ζωής - ο θεμέλιος λίθος όλων των οργανισμών
Κύτταρο: Μουσική σκηνή Ηπείρου και Αχαρνών που στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της και ισχυροποίησε, με τις καλλιτεχνικές ζυμώσεις που προκάλεσε, το ελληνικό ροκ.
Πολλοί πέρασαν από εκεί: Ο Διονύσης Σαββόπουλος με τα Μπουρμπούλια, που πάντρευε την ελληνική παράδοση με τον δυτικό ηλεκτρικό ήχο, οι "Socrates Drank The Conium" στις μεγάλες τους δόξες, ο Βαγγέλης Γερμανός, η Μαρίζα Κωχ, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, η Δέσποινα Γλέζου, οι Δάμων και Φιντίας, ο Δημήτρης Πουλικάκος και τόσοι άλλοι αξιοσημείωτοι "χίππιδες" άφησαν τα χνάρια τους σ' αυτό το χώρο, που σε καιρούς πολιτικά σκοτεινούς αποτελούσε πεδίο ελεύθερης έκφρασης.
Τη ταινία - Ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοϊτη "Ζωντανοί στο κύτταρο - σκηνές ροκ" σας προτείνω εδώ, η οποία απέσπασε πολύ καλές κριτικές και βραβεύτηκε στο 47ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το Β κρατικό βραβείο ποιότητας του υπουργείου πολιτισμού. Θα δείτε διάφορα μεγάλα ονόματα της ελληνικής ροκ σκηνής να μιλούν για την εποχή που το κύτταρο γνώριζε δόξες λαμπρές καθώς και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από τότε. Οι μεγαλύτεροι θα θυμηθείτε και θα νοσταλγήσετε, οι μικρότεροι θα πάρετε μια μικρή γεύση για το τι σήμαινε ελληνικό ροκ.
Ιστορικό ντοκουμέντο που κατά τη γνώμη μου όλοι οι μουσικόφιλοι πρέπει να δουν. Απολαύστε το...
http://rapidshare.com/files/282905299/Zontanoi_sto_kyttaro.bwgt.part1.rar
http://rapidshare.com/files/282914233/Zontanoi_sto_kyttaro.bwgt.part2.rar
http://rapidshare.com/files/282924666/Zontanoi_sto_kyttaro.bwgt.part3.rar
http://rapidshare.com/files/282936530/Zontanoi_sto_kyttaro.bwgt.part4.rar
http://rapidshare.com/files/282944403/Zontanoi_sto_kyttaro.bwgt.part5.rar

Ο ώριμος κύριος Gilmour

Κοιτάξτε λοιπόν πως ένας μεγάλος καλλιτέχνης αποδεικνύει συνεχώς την αξία του και μένει αλώβητος από το χρόνο που περνά, χωρίς να φωνάζει, χωρίς να προκαλεί.
Τον Ιούνιο του 2001, στο Royal Festival Hall του Λονδίνου, ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των Pink Floyd David Gilmour έδωσε μια συναυλία στα πλαίσια του Meltdown Festival. Τη συγκεκριμένη συναυλία είχα την ατυχία να τη δω σε dvd. Και λέω ατυχία, διότι νομίζω ότι όσοι τυχεροί παραβρέθηκαν επιτόπου υπήρξαν θεωρώ μάρτυρες μιας ξεχωριστής μυσταγωγίας.
Χωρίς κορόνες και φιοριτούρες θα δείτε έναν ώριμο καλλιτέχνη να ξεδιπλώνει μπροστά σας το σπάνιο ταλέντο του, έχοντας σαν συνοδεία μια καθαρά ακουστική ορχήστρα από εξαίρετους μουσικούς καθώς και μια πολύ καλή χορωδία Gospel.
Αν και ερμηνεύει πολλά παλιά κομμάτια των Floyd, τα σημεία της συναυλίας που θεωρώ ότι ξεχωρίζουν και με συγκινούν ιδιαίτερα κάθε φορά που τη ξαναβλέπω (πιστέψτε με την έχω δει άπειρες φορές) είναι αυτό που ο Gilmour ερμηνεύει την άρια Je crois entendre encore από την όπερα του Bizet " Les Pêcheurs de Perles " (αλιείς μαργαριταριών) καθώς και η ερμηνεία του Comfortably Numb μαζί με τον Robert Wyatt, που υπήρξε ιδρυτικό μέλος των "Soft Machine".

Τα κομμάτια με τη σειρά που ακούγονται είναι:

1. Shine on You Crazy Diamond Parts 1-5
2. Terrapin
3. Fat Old Sun
4. Coming Back To Life
5. High Hopes
6. Je Crois Entendre Encore
7. Smile
8. Wish You Were Here
9. Comfortably Numb
10. Dimming of the Day
11. Shine On You Crazy Diamond Parts 6-8
12. A Great Day for Freedom
13. Hushabye Mountain
14. Dominoes
15. Breakthrough
16. Comfortably Numb

Καλή απόλαυση...

screenshots







http://rapidshare.com/files/281789015/David_Gilmour_in_concert.part01.rar
http://rapidshare.com/files/281817490/David_Gilmour_in_concert.part02.rar
http://rapidshare.com/files/281832141/David_Gilmour_in_concert.part03.rar
http://rapidshare.com/files/281846210/David_Gilmour_in_concert.part04.rar
http://rapidshare.com/files/281860551/David_Gilmour_in_concert.part05.rar
http://rapidshare.com/files/281874575/David_Gilmour_in_concert.part06.rar
http://rapidshare.com/files/281888294/David_Gilmour_in_concert.part07.rar
http://rapidshare.com/files/281902426/David_Gilmour_in_concert.part08.rar
http://rapidshare.com/files/281913088/David_Gilmour_in_concert.part09.rar

Το τελευταίο βαλς

San Francisco 1976...

Ένα από τα γκρουπ που άφησαν ιστορία στην Αμερικάνικη ροκ σκηνή καλεί παλιούς φίλους για να δώσει τη τελευταία του συναυλία ύστερα από 16 χρόνια στο δρόμο...
Πρόκειται για τους "The Band", ένα συγκρότημα που ξεκίνησε το 1967 μαζί με τον τραγουδιστή Ronnie Hawkins και στη συνέχεια απέκτησε το δικό του κοινό γράφωντας πολλά δικά του κομμάτια. Ποιός δε θυμάται το "the weight" που επένδυε μουσικά την ταινία "easy rider"!
O Scorsese σκηνοθέτησε τη συναυλία αυτή του συγκροτήματος με αριστοτεχνικό τρόπο και την ονόμασε "the last waltz". Από τη σκηνή παρελαύνουν πολλά μεγάλα ονόματα που υπήρξαν φίλοι ή συνεργάστηκαν με το γκρουπ, ενώ στη ταινία θα δείτε και εκτός σκηνής συνεντεύξεις που παίρνει ο ίδιος ο Scorsese από τα μέλη του συγκροτήματος. Προσωπικά το συγκεκριμένο φιλμ με συγκίνησε!!
Μη ξεχάσετε η ταινία ακούγεται δυνατά!!!!

screenshots


(2 CD)

http://rapidshare.com/files/174264800/the_lastwaltz.part01.rar

http://rapidshare.com/files/174274365/the_lastwaltz.part02.rar

http://rapidshare.com/files/174279403/the_lastwaltz.part03.rar

http://rapidshare.com/files/174284463/the_lastwaltz.part04.rar

http://rapidshare.com/files/174289508/the_lastwaltz.part05.rar

http://rapidshare.com/files/174294445/the_lastwaltz.part06.rar

http://rapidshare.com/files/174299570/the_lastwaltz.part07.rar

http://rapidshare.com/files/174304998/the_lastwaltz.part08.rar

http://rapidshare.com/files/174310031/the_lastwaltz.part09.rar

http://rapidshare.com/files/174315237/the_lastwaltz.part10.rar

http://rapidshare.com/files/174316916/the_lastwaltz.part11.rar

80's και ξερό ψωμί!!

Άλλοι τη θεώρησαν μια πεθαμένη δεκαετία που το μόνο που είχε να δώσει πολιτιστικά ήταν οι φτηνές παραγωγές σε VHS. Άλλοι πάλι την είπαν κιτς. Ε λοιπόν εμένα μου αρέσουν τα 80's!! Ήταν κατά τη γνώμη μου μια δεκαετία που βρήκε το κόσμο χαλαρό, αφού το βαρύ πολιτικό κλίμα των 70's (δικτατορίες, μεταπολιτεύσεις) είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί και από οικονομικής άποψης μπορούσες να τη βολέψεις ρεφενέ και να περάσεις ζάχαρη στη παραλία σε ένα beach party. Έτσι στό ελληνικό ροκ βγήκε αυτή η ανεμελιά, αυτή η διάθεση για πάρτυ χωρίς τελειωμό, ο σκωπτικός στίχος, που μπορεί όντως κάποιες φορές να άγγιζε τα όρια του κιτς, αλλά για μένα το κιτς αυτό είχε μια αυθεντικότητα μοναδική. Προσωπικά λοιπόν κύριοι θεωρώ τα 80's πολύ πιο αυθεντικά και άμεσα από τη δήθεν μετέπειτα βαριά κουλτούρα των 90's (πω πω μαυρίλα!!), και σίγουρα πιο τσαμπουκαλεμένα από τη δεκαετία που διανύουμε, εγκλωβισμένοι στα μπούτια του μοντέλου που λανσάρει το καινούριο μηχάνημα αποτρίχωσης, φοβισμένα θύματα της τηλεόρασης και του ψυχροπολεμικού κλίματος που καλλιεργούν οι ακριβοπληρωμένοι μαιντανοί των τηλεοπτικών παράθυρων για να λέει ο υπαλληλίσκος ψηφοφόρος των 800 ευρώ "Ευτυχώς! Με αυτή την οινονομική κρίση, είμαι από τους λίγους τυχερούς που αγοράζω ακόμα ψωμί για τα παιδιά μου!!". Αμ δεν είσαι από τους λίγους τυχερούς χαζέ άνθρωπε, μον' είσαι ένας από τους πολλούς πάμπτωχους μαστουρωμένους σκλάβους που συντηρούν το κανάλι-dealer της πιο ύπουλης πρέζας που βγήκε ποτέ στην αγορά!
Αυτά και πάρτε και μια τζούρα...(τα είπα και ξαλάφρωσα)

http://rapidshare.com/files/269479752/80_s________ue____ss.part1.rar
http://rapidshare.com/files/269491246/80_s________ue____ss.part2.rar
http://rapidshare.com/files/269492072/80_s________ue____ss.part3.rar

Η Ήπειρος της πεντατονίας

Το ελληνικό γεωγραφικό διαμέρισμα της Ηπείρου, η μουσική, η παράδοση, η λαογραφία και η ιστορία της είναι το θέμα με το οποίο καταπιάνεται η έρευνα μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων - ιστορικών, δημοσιογράφων, μελετητών, μουσικών, μουσικολόγων κ.ά. επιστημόνων, 500 στο σύνολό τους – η οποία εκπονήθηκε για 10 περίπου χρόνια!

Η Ήπειρος - το φτωχότερο χωράφι της Ευρώπης, κατά την πρόσφατη στατιστική της ΕΟΚ - αλλά ίσως το πιο πλούσιο από πολιτισμική άποψη, προσπαθεί να επιβιώσει πεισματικά εδώ και 15.000 – τουλάχιστον - χρόνια, αν και το επίσημο ελληνικό κράτος δέχεται ότι η ιστορία του ξεκινά μόλις το 6000 π.Χ.

Το ιδιαίτερο μουσικό του χαρακτηριστικό, η πεντατονική μουσική, είναι ίσως ό,τι πιο πολύτιμο μας παραδόθηκε από τον αρχαίο ηπειρώτικο λαό. Αυτό που οι λόγιοι μουσικοί θεωρούν ως «μουσικό λάθος» ξεκίνησε από την Ήπειρο και ταξείδεψε με τους ικανότατους Ηπειρώτες ναυτικούς, καραβανιέρηδες εμπόρους και κτίστες-πετράδες, σ’ όλον τον κόσμο : Κεντρική Αφρική, Ινδία, Καύκασο, Ιμαλάια, Νότια Κίνα, Πολυνησία, Περού, Ινδιάνους, Λαπωνία, Γροιλανδία, Κέλτες, Ιρλανδία, κλπ. όπου είχε τη δύναμη και το σθένος να σταθεί σαν αυτόνομη μουσική.

Γι’ αυτό το έργο συνοδεύεται από 4 cd’s, που το καθένα χειρίζεται διαφορετικά την πεντατονική ηπειρώτικη μουσική: Λ.χ. το πρώτο την έχει ως ακούγεται σήμερα αυθεντικά στα πανηγύρια στην Ήπειρο, αλλά και μοιρολόγια, το άλλο όπως είναι η μουσική γυμνή (ορχηστρική), παιγμένη από ειδικούς στο όργανό τους δεξιοτέχνες (Πετρο-Λούκας Χαλκιάς, Τάκης Σούκας, Φιλιππίδης), το τρίτο cd έχει την παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική και όπως αυτή θα μπορούσε να διασκευασθεί και να σταθεί στο σήμερα, με εκφράστριά της κυρίως την Ηπειρώτισσα Ελένη Δήμου, και στο 4ο cd υπάρχει μελοποιημένο – για πρώτη φορά – το περίφημο παραδοσιακό πινδιώτικο τραγούδι «Του νεκρού αδελφού» (διαρκείας 30΄), συλλεγμένο ψηφίδα-ψηφίδα, στίχο-στίχο, μελωδία-μελωδία από διάφορους τόπους και ανθρώπους κι ερμηνευμένο από διάφορους τραγουδιστές-φωνές, που παραπέμπει σε αρχαία ελληνική τραγωδία, καταδεικνύοντας για άλλη μια φορά την συνέχεια αυτού του λαού, αυτού του πολιτισμού!

Έτσι αποδεικνύεται γιατί γεννήθηκε και «έκατσε» η πεντατονία σε μια ορεινή περιοχή, όπως η Ήπειρος, και από ανθρώπους που έβρισκαν φυσικό καταφύγιο στις πολυάριθμες σπηλιές του τόπου τους.

Τέλος, υπάρχει και ένα cd-rom που περιλαμβάνει τις πληροφορίες του βιβλίου και του έργου οπτικοποιημένες.

Καλή ακρόαση!

http://rapidshare.com/files/267217276/_________________________.part01.rar
http://rapidshare.com/files/267230818/_________________________.part02.rar
http://rapidshare.com/files/267241875/_________________________.part03.rar
http://rapidshare.com/files/267252551/_________________________.part04.rar
http://rapidshare.com/files/267263263/_________________________.part05.rar
http://rapidshare.com/files/267275179/_________________________.part06.rar
http://rapidshare.com/files/267287079/_________________________.part07.rar
http://rapidshare.com/files/267299801/_________________________.part08.rar
http://rapidshare.com/files/267307487/_________________________.part09.rar

Δυο λόγια πάνω, δυο λόγια κάτω

Το καλοκαίρι στα μισά του κι εγώ έμεινα για λίγο μόνος να ασχοληθώ για άλλη μια φορά με τις μουσικές μου. Λέω τυχερός είμαι γιατί ήδη μου έχει φανεί μεγάλη η θερινή περίοδος. Δεν ανοίγω τηλεόραση... ψυχοπλακώνομαι να ακούω εξαγγελίες για καινούρια φοροεισπαρκτικά μέτρα (κι αν μας τα πάρετε τι θα καταλάβετε;) και να βλέπω τη παρέλαση 300 αποτυχημένων γελοτοποιών (ο Λεωνίδας τους λείπει) που νομίζουν ότι μπορούν να με κοροιδέψουν. Αφήστε ρε παιδιά...παίξτε μοναχοί σας...προτιμώ να ερωτεύομαι.

Καλή ακρόαση καψούρια!

http://rapidshare.com/files/260875629/______aeue___.mp3

Alice in the cities

Αυτό λέγεται ιλιγγιώδης ταχύτητα αποστολής για το συγγεκριμένο blog...
Πραγματικά δεν επιδιώκω να αποκτήσει το χαρακτήρα των 200 post ημερησίως, διότι σε μια εποχή καταιγισμού πληροφόρησης, θεωρώ ότι κάποιοι από εμάς θα πρέπει, κρατώντας αντίβαρο, να αφήνουν λίγο τα πράγματα να καταλαγιάζουν μέσα μας, αλλιώς χάνουν τη νοστιμιά τους (και είμαι κατά της ανοστίλας). Αλλά λίγο το καλοκαίρι, λίγο η έμπνευση με ξεσήκωσαν να σας θυμίσω αυτή τη ταινία και έτσι ζητώ να με συγχωρέσετε για την όχληση.
"Η Αλίκη στις πόλεις (Alice in den Städten)": Αυτός είναι ό τίτλος της πρώτης ταινίας από την τριλογία ταινίων δρόμου του χαρισματικού Wim Wenders, που προβλήθηκε το 1974. Ακολούθησαν το "The wrong move" (ταινία όπου έκανε το ντεμπούτο της η Κίνσκι σε ηλικία 13 ετών) το 1975 και το "Kings of the road" το 1976.
Ο Philip Winter είναι ένας γερμανός δημοσιογράφος, στον οποίο έχει ανατεθεί από την εφημερίδα του η συγγραφή ενός άρθρου για την Αμερική. Αποφασίζει να γυρίσει στη Γερμανία και στο αεροδρόμιο, προσπαθώντας να βρει πτήση, συναντάει μια Γερμανίδα με την εννιάχρονη κόρη της, την Αλίκη. Οι τρεις τους γίνονται φίλοι και όταν η μητέρα του ζητά να προσέχει την Αλίκη για λίγο, αυτός δέχεται. Τελικά η Αλίκη μένει με το δημοσιογράφο για μεγαλύτερο διάστημα απ' αυτό που ο τελευταίος περίμενε και μετά την επιστροφή τους στην Ευρώπη αναπτύσσεται μεταξύ τους μια δυνατή και άδολη φιλία, καθώς ταξιδεύουν παρέα σε διάφορες ευρωπαικές πόλεις, αναζητώντας τη γιαγιά του κοριτσιού.
Χωρίς τονίζω να είμαι κριτικός τέχνης (ευτυχώς) το ασπρόμαυρο αυτό αριστούργημα με άφησε άφωνο με την ευαισθησία που αποπνέει και την καταπληκτική του φωτογραφία και θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες στιγμές της έβδομης τέχνης .
Οι υπότιτλοι είναι στα Αγγλικά (δε μπήκα στη διαδικασία να μεταφράσσω καθ' ότι δεν υπάρχουν πολλοί διάλογοι στη ταινία).

Screenshots




Απολαύστε την...
http://rapidshare.com/files/252008602/Alice_in_the_cities.part01.rar
http://rapidshare.com/files/252018564/Alice_in_the_cities.part02.rar
http://rapidshare.com/files/252028800/Alice_in_the_cities.part03.rar
http://rapidshare.com/files/252037620/Alice_in_the_cities.part04.rar
http://rapidshare.com/files/252046392/Alice_in_the_cities.part05.rar
http://rapidshare.com/files/252054657/Alice_in_the_cities.part06.rar
http://rapidshare.com/files/252062420/Alice_in_the_cities.part07.rar
http://rapidshare.com/files/252070030/Alice_in_the_cities.part08.rar
http://rapidshare.com/files/252076570/Alice_in_the_cities.part09.rar
http://rapidshare.com/files/252083162/Alice_in_the_cities.part10.rar
http://rapidshare.com/files/252085864/Alice_in_the_cities.part11.rar

Όταν ο Θεός έχει κέφια κι εγώ χρόνο

Όταν λοιπόν ο Θεός έχει κέφια βρίσκει μια φάτσα της αρεσκείας του και της λέει: "Εσύ θα φτιάχνεις ωραίες μουσικές" ή "εσένα σου δίνω τη φωνή να τις τραγουδάς". Και έτσι ξεφυτρώνουν τα αριστουργήματα από κάποιους εμπνευσμένους τύπους που όλοι τους ζηλεύουμε και θα θέλαμε να ήμασταν στη θέση τους.
Όταν εγώ έχω χρόνο συλλέγω μερικά από αυτά τα αριστουργήματα και φτιάχνω ένα ωραίο μπουκέτο για να σας το χαρίσω.
Το συγκεκριμένο μπουκέτο το έχω ακούσει πολλές φορές το πρωί στη παραλία αφού έχω απολαύσει το κολύμπι μου (πάω κατά τις 7:30 πριν πλακώσει κόσμος μαζί με τους γέροι) και θα μπορούσε να παιχτεί, κατά τη ταπεινή μου γνώμη, και από ένα ήσυχο παραθαλάσσιο καφέ (που ονειρευόμουν πάντα να είχα), που θέλει λίγο να ξεχωρίσει από την ανιαρή επανάληψη των ακόμη πιο ανιαρών mainstream καλλιτεχνών...αμήν.
Υ.Γ Αν αρέσει σε κάποιους από εσάς ένα ευχαριστώ θα μου έδινε έναυσμα να ανεβάσω σύντομα κι άλλα ωραία πράγματα

http://rapidshare.com/files/251332439/Sound_4.mp3

Ρεμπέτικη Κομπανία

Κολυμπάω πάλι στα απόνερα μιας πλούσιας εποχής...όχι σε χρήμα αλλά σε ήχους, μυρωδιές, αισθήματα και αυτόν το γνήσιο τσαμπουκά που δημιουργούσε όμορφες λαϊκές παρέες. Τότε υπήρχαν αυλές, τώρα πολυκατοικίες. Τότε τα πράγματα ήταν απλά, το αχ έβγαινε χωρίς ζόρι. Σήμερα ασφυκτιούμε στη πολύπλοκη βλακεία μας και δε βγάζουμε άχνα.
Ρεμπέτικη κομπανία: ένα μυρωδάτο μπουκέτο από τέσσερα παιδιά τζιμάνια που ξεκίνησαν γύρω στο 1973 και δοκίμασαν να φρεκάρουν τις μνήμες μας με επανεκτελέσεις παλιών ρεμπέτικων. Το πατάρι δεν τους έφθειρε, προτίμησαν να ακουστούν κυρίως μέσα από τη δισκογραφία τους και φυσικά κατάφεραν με το λιτό τους παίξιμο να υπηρετήσουν επάξια το κομμάτι αυτό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και να δώσουν το σύνθημα για να δημιουργηθούν κι άλλες τέτοιες παρέες. Παρ' όλα αυτά οι αδερφοί Κοντογιάννη (Δημήτρης και Γιώργος), ο Μανώλης Δημητριανάκης και ο Γιώργος Θωμόπουλος ήταν ίσως οι πρώτοι νεώτεροι Έλληνες που έδωσαν με τη παρουσία τους στη δισκογραφία καινούρια πνοή στο λαϊκό τραγούδι. Στο βιντεάκι που ακολολουθεί ο Δημήτρης Κοντογιάννης επί το έργον!

Ένα καπέλο με τραγούδια

'Aσε με να στο πω μια κιθάρα... Έτσι άρχιζε ο δίσκος "ένα καπέλο με τραγούδια" της Αρλέτας. Ύστερα, μετά από χρόνια, έμαθα ότι αυτή ξέφυγε από ένα εγκεφαλικό και ευλογούσε το γιατρό της που την έκανε καλά (αχ Αρλέτα μου μόνος του ο άνθρωπος γίνεται καλά δε το ήξερες;) και μετά σε μια συνέντευξη στην ΕΡΑ ήρεμη, απαλαγμένη (τουλάχιστον φαινομενικά) από πάθη και ελιτισμούς. Συγκινήθηκα αν και μικρότερος... Ένα καπέλο με τραγούδια σας χαρίζω εδώ...με δικούς της στίχους, δική της μουσική και ένα εξαίρετο θίασο πλανώδιων μουσικών (Μπίκος, Ρακόπουλος και άλλα εξωτικά πουλιά), από αυτούς που περνούν στο δρόμο σου, κάθεσαι, γοητεύεσαι, αφήνεις το μπουρμπουάρ σου και μετα χάνεσαι στην ανωνυμία σου και εσύ, και κάποια στιγμή πιωμένος τους ανακαλείς και αρχίζεις ένα παραμύθι...μια φορά κι ένα καιρό...

http://rapidshare.com/files/237915545/1981_Ena_Kapelo_Me_Tragoudia.rar.html