Τι ακριβώς γιορτάζουμε;

"Χρονιάρα μέρα" σήμερα και μ' έχουν πιάσει τα διαόλια μου! Το μεγαλοπρεπές "ΝΑΙ" απέναντι στους ξενοτραφείς αδηφάγους Χιτλερίσκους είναι γεγονός, το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο ΔΝΤ, οι 60άρηδες έχουν χωθεί στα διαμερισματάκια τους, έχοντας απλώσει τις λαβωμένες τους φτερούγες πάνω απ' τα υπερήλικα βλαστάρια τους (τρομάρα τους κι αυτών), οι τοπικοί προύχοντες ερίζουν για το ποιος θα προλλάβει να πάρει το τελευταίο μεζεδάκι από τα ταμεία της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο Γιωργάκης χρησιμοποιεί ψευτοδιλήμματα πρόωρων εκλογών για να πείσει το κοπάδι ότι το ξεπούλημά του σε ξένο τσοπάνη είναι μονόδρομος . Και ιδού στη τούρλα του μεσημεριού μια ακόμη αργία, ένα ακόμη διάλειμμα στη διαλυμένη χώρα, μια πρόφαση ανάμνησης και ευγνωμοσύνης στον ανώνυμο ρομαντικό βλάκα που έπεσε στα πεδία των μαχών για να παραδώσει τo τόπο στους ανίκανους, δίχως έμπνευση κι αγάπη, απογόνους του. Άγνωστε στρατιώτη μάθε ότι ο μόνος που σήμερα κλαίει με ευγνωμοσύνη για το χαμό σου είναι το δεντράκι που φύτρωσε στη ποτισμένη απ' το αίμα σου γη...αλλά που θα πάει, θα το ξεκάνουμε κι αυτό!