Συμπέρασμα...

Εσύ θα μου δείχνεις πάντα το πλαίσιο της εικόνας κι εγώ θα στο ανατρέπω...και έτσι θα καταλήξουμε σε κάποιο επαρχιακό καφενείο, δυο ιλαροί και αδαείς βρωμόγεροι, γυμνοί απ' τις αλήθειες που ταλάνιζαν συνεχώς τα ένδοξα χρόνια μας, να πίνουμε τα ουζάκια μας και να κρυφογελάμε με τους νέους Μαγγελάνους που ασπάστηκαν την πάλαι ποτέ εύρωστη κράση μας και ξεκινούν με την αναγκαία πλάνη του ταξιδευτή να κατακτήσουν τη ζωή, τη μυστήρια και απόρθητη...