Επειδή λοιπόν αποφάσισε το παληκάρι να εκτεθεί, αποφάσισα κι εγώ να τον σχολιάσω όντας και ο ίδιος εκτεθειμένος εδώ και κάποια χρόνια:
Το ξέρεις μ' αρέσεις (δε το 'ξερα αλλά τώρα που το λες...)
Μα μη με πιστέψεις (γιατί πασά μου;)
Σ' αυτό το κόσμο που μόνος μου ζω
δεν υπάρχουν κανόνες
μα μόνο εξαιρέσεις (ααααχ το παιδί κρίμαααααα! Δε πειράζει τζόγια μου θέλω να 'μαι ο κανόνας)
ααααααααααααααααααα(αυτό το κατανοώ)
η μέρα κυλάει (Χαίρω πολύ Θόδωρας!)
για να ΄ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις μ' άλλον αέρα (ώρα καλή στη πρύμνη σου κι αέρα στα πανιά σου)
και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει (που 'ναι τα νόημα οεο;)
στην αγκαλιά μου έλα (δηλαδή σ' αρέσω αλλά να μη σε πιστέψω και να 'ρθω και στην αγκαλιά σου...πριτς!)
είναι καλύτερη απ' της πόλης η δική μου η τρέλα (είμαι σίγουρη!!!)
μα πρόσεξε μη μείνεις εκεί... (πάλι μου τα χαλάς...μα που να μείνω η δόλια;)
το ξέρεις μ΄αρέσεις! (άντε χέσου!)
Και για το γνήσιο της υπογραφής
Ο Ρους των ασμάτων!!!!!!
Υ.Γ: ¨έχετε να αντιπροτείνετε κάτι;"
Βεβαίως!! http://www.youtube.com/watch?v=7aNugsnUuIs&feature=related
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ε μα επιτέλους κάποιος λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Μας πρήξανε με αυτό το τραγούδι που ούτε νόημα έχει, ούτε τίποτα. Αλλά τι να πει κανείς για την αντιπρόταση!!! Χαιρετώ!
Εποχή μαζικής παραγωγής χορτασμένων καλλιτεχνών...(το σύνθημα είναι γράψε και 'συ τη βλακεία σου...μπορείς!). Γεια σου και σένα!
Δημοσίευση σχολίου