Ευτυχώς μεγάλωσα...

Στη σούρα μου πάνω ακούω τους στίχους ενός φίλου:
"Στο νου μου ακόμα
υπάρχει μια άκρη
που μας χωράει
και μας κι αυτούς
γιατί η καρδιά
τους αγαπάει
και νικημένους
κι ανίκητους"
(Η άδολη τέχνη...το λαϊκό στοιχείο, το αγαπησιάρικο που κάπου μας έπεσε στο δρόμο... Είναι μπροστά ο τύπος!!!)