Και τι;

Με χρέωσε κάποιος δι 'ανάρμοστη συμπεριφορά! Και μετά κι άλλος...κι άλλος...και πήγε λέγοντας...Κι εγώ τα εισέπρατα με τόση αγάπη που, πάνω στο "γεια μας", ήμουν έτοιμος να ξαναχερωθώ τα πάντα! Όλοι γύρω μου έσκουζαν...μια παραφωνία... ένα πράμα πωπω! Και μετά η αγωνία μου είχε εξαντληθεί σε ένα ορχηστρικό του Ανδριόπουλου, ανάβοντας ένα τσιγαράκι και κάνοντας μια σπονδή τω αγνώστω Θεώ (θέλει υπογεγραμμένη;)! Καλοκαίρι στην αρχή του...νοσταλγώ παλιές εκδρομές, τότε που οι μεταφυσικές μου ανησυχίες εξαντλούνταν στο αν θα συνεχίσει να με θέλει η γκόμενα (και τώρα το ίδιο κάνω αλλά ΩΡΙΜΑΣΑ πλέον και φοβάμαι να το παραδεχτώ...και καλά με απασχολούν άλλα σοβαρότερα!)...