Η αδυναμία μας να υπάρχουμε (ή αλλιώς γύρω-γύρω όλοι στη μέση η ουρά μας...)

-Θέλεις να ζεις;
-Βεβαίως θέλω! Θέλω να είμαι αυτεξούσιος, θέλω να ρυθμίζω τη ζωή μου, δε θέλω να βλέπω ανθρώπους εγκλωβισμένους στις αντιλήψεις τους, θέλω να είμαι ευέλικτος!
-Ναι αλλά εγώ σε ρώτησα για ένα "θέλω" και εσύ μου πολλαπλασίασες το ρήμα και μου τα έμπλεξες λίγο...
-Μα αφού μπορώ!
-Μη γίνεσαι ανόητος, βάλε στην εξίσωση σου τον "άγνωστο χ" και προχώρα, δέξου επίσης ότι μπορεί να είναι και μια εξίσωση που δε θα λυθεί ποτέ και στο μεταξύ εσύ μπορεί να έχεις χάσει καμιά πενηνταριά χρονάκια, απτά και όμορφα, μουτζαλιάζοντας ένα παλιόχαρτο!
-Μα αφού φαντασιώνομαι ότι...
-Ε κάνε τη καθημερινότητά σου τέχνη και διοχέτευσε εκεί τις φαντασιώσεις σου!
-Μα την έχω την εικόνα στο μυαλό μου και έχω και τα υλικά να τη τροφοδοτήσω...
-Εγώ λέω να τροφοδοτήσεις τη παραδοχή της εγγενούς αδυναμίας σου να καλλιεργείς διαρκώς τη μαγική φασολιά όπως ο Τζακ, αλλιώς το μόνο που θα καταφέρεις είναι να θυμώνεις ξανά και ξανά με την αποτυχία σου!
-Ξέρεις εγώ...
-Τα δευτερόλεπτα περνάνε...θέλεις να ζεις;

Επιμύθιο:

Φαύλους κύκλους κάνει εντός μου
η εικόνα αυτού του κόσμου
μέσα στα στρεβλά όνειρά μου
κυνηγάω την ουρά μου