Lamento

Ξέρεις τι;
Ξεχάστηκες στο πρόβλημά σου και δε με κοιτάς πλέον στα μάτια. Η ομορφιά της απλότητας δε σου φτάνει, νομίζεις ότι την έχεις στο τσεπάκι. Θρηνείς για πρόσωπα ανύπαρκτα κι αυτά σε βλέπουν από εκεί που είναι και θρηνούν με την ανοησία σου, αρέσκεσαι να έχεις πληγές που χένουν! Ακούς ανόητε; Χάζεψες στη ψευδαίσθηση της ανεξαρτησίας σου! Δεν είσαι ανεξάρτητος, ποτέ δεν ήσουν και το χειρότερο είναι ότι το πολεμάς. Κάνε διάλειμμα με τη πάρτη σου...αυτό σου φταίει Δε κοιτάς τη ήσυχη δύναμη της θάλασσας, το μυαλό σου κόλλησε, δε μαθαίνεις! Ξόμεινες μετεξαστέος στα θρανία, πίστεψες ότι όλα είναι πόλεμος, πήρες το τουφέκι, πορώθηκες, πολώθηκες. Τα έδωσες όλα στην ιδέα σου, δε διασκορπίζεσαι πλέον. Νομίζεις ότι όλα μπορείς να τα ελέγξεις και ξεχνάς το καπετάνιο που άφησε το καράβι του, χτυπημένο απ' τους αέριδες, να το βγάλει ο καιρός εκεί που ποθεί. Τον ξέχασες το καιρό, ξέχασες πόσο πεπερασμένος είσαι, κοιτάς το μικρόκοσμό σου με μεγεθυντικό φακό, κι ο χρόνος σε ξέχασε κι αυτός. Θα πεθάνεις βλάκα τ' ακούς; Θα πεθάνεις νομίζοντας ότι θα σε σώσει η θρησκεία σου, ο θεός που πιστεύεις. Μύωπα που διυλίζεις το κώνωπα, δυστυχισμένε άνθρωπε, ερωτεύσου, ζήσε, ηρέμησε, μη τρέχεις, κανείς ποτέ δε πρόκειται να σε δικαιώσει γι αυτή σου τη κούρσα, μην έχεις ψευδαισθήσεις!!